Ze lijken na een indringend beroep van wethouder Jan Leendert van den Heuvel wel bereid vooralsnog het licht op groen te zetten voor verdere uitwerking, al moet dat officieel blijken als het voorstel in de raadsvergadering van februari wordt behandeld. Alle partijen onderschrijven het belang van dit project voor Reeuwijk-Dorp.

Aandrang

Wethouder Van den Heuvel toonde begrip voor de zorgen rondom Slachterij Van Meurs, maar drong er op aan toch in te stemmen met het voorstel Grondexploitatie Centrumplan, opdat de voorbereidingen kunnen doorgaan. Daarvoor was al een krediet verstrekt van 175.000 euro, nu breekt de volgende fase aan. Als het plan is voltooid resteert straks een positief saldo voor de gemeente van 3.608 euro. Bij de ontwikkeling zijn naast de gemeente Woningbouwvereniging Reeuwijk en projectontwikkelaar Renward betrokken. Overigens wordt separaat een plan voorbereid voor de bouw van acht starterswoningen op de binnen het gebied gelegen locatie van Baars en Mourik, op de plek van een voormalige caravanstalling.
 

Schets van plannen in Reeuwijk-Dorp. Foto: Gemeente Bodegraven-Reeuwijk
De rode lijn geeft onze erfgrens weer.

Voldoende tempo

In zijn pleidooi voor groen licht stelde Van den Heuvel dat de commissie wellicht te gemakkelijk denkt over het realiseren van dergelijke projecten. “Er is nog veel nodig. We moeten dingen uitzoeken, dat kost geld.”

Hij waarschuwde ook voor het mogelijk afhaken van de ontwikkelaar als nieuwe barrières in tijd worden opgeworpen. “Die ontwikkelaar doet alleen mee als wij er voldoende tempo in houden.”

Akoestisch onderzoek leert dat speciale maatregelen nodig zijn om de woningen te mogen bouwen. De uitkomst van dat onderzoek is als ‘geheim’ geclassificeerd. Naast bouwkundige maatregelen aan de woningen zou een geluidswerende muur van drie of vier meter hoog neergezet moeten worden tussen de slachterij en het nieuw te bouwen appartementencomplex(huurwoningen). Dat staat op 12 meter van de perceelgrens en 19,5 meter vanaf de slachterij, de vrije kavels liggen op 10 meter van de perceelgrens. Wat betreft Van Meurs is de gemeente verantwoordelijk voor de geluidswerende maatregelen, voor Gasterij Vergeer draagt de ontwikkelaar de zorg en de kosten.
 

Schets van plannen in Reeuwijk-Dorp.Foto: Gemeente Bodegraven-Reeuwijk
De rode lijn geeft onze erfgrens weer.

Mogelijke verplaatsing

Vooral de positie van Slachterij Van Meurs bleek onderwerp van discussie, wat betreft Gasterij Vergeer zijn de zorgen kleiner. Eerder stelde Burgerbelangen Bodegraven-Reeuwijk al op jurisprudentie gestoelde vragen over deze kwestie. Daaruit blijkt in elk geval dat afwijzen van eventuele bezwaren nog geen gelopen koers zijn.  Commissielid Hennie Castelein oordeelde daarop ‘dat de zorgen niet zijn weggenomen.’ Zij vreesde dat bewoners straks alsnog gaan klagen als blijkt ‘dat de geuren van de slachterij niet lekker zijn.’

Bas Otting van D66 sprak ook zijn twijfels uit en drong aan op oplossingen voor de bouw te realiseren. VVD-er Gerrit van Eijk vroeg zich af of de vergunning overeind blijft als nieuwe inwoners achteraf toch klagen. En CDA-lid Jan van Rooijen stelde dat je “de belangen van ondernemers niet met een pennenstreek kunt doorhalen.”

Verplaatsing

Uit de -overigens deels geheime- stukken valt te halen dat er inmiddels weer met de familie Van Meurs wordt gesproken over een mogelijke verplaatsing van de slachterij. De familie is al meer dan een eeuw op deze locatie gevestigd en beschikt over alle vergunningen. Als verhuizing financieel haalbaar blijkt wil de familie dat overwegen, heeft ze al eerder aangegeven.

Wethouder Van den Heuvel onderstreepte dat het aannemen van het voorstel Grondexploitatie Centrumplan de belangen van Van Meurs niet in de weg staat. “We willen het met elkaar oplossen, daar gaan we mee door.” Uiteindelijk, stelt hij, komt er een plan waarin iedereen zich kan vinden: eventueel met bouwkundige maatregelen en waarborgen voor het voortbestaan dan wel een verhuizing van de slachterij. Van den Heuvel : “Uitstel moet je niet willen, daar wordt niemand blij van.”

Risico’s aanvaarden

Zijn pleidooi vond weerklank en kreeg de volle steun van SGP-raadslid Henk van der Smit: “We krijgen nog veel van dit soort projecten voorgelegd.” Alleen door de financiële risico’s te aanvaarden kunnen dergelijke bouwprojecten worden doorgezet, aldus Van der Smit.” Dit betreft nog alleen een voorstel voor de grondexploitatie, nog geen wijziging van het bestemmingsplan. We moeten maar hopen dat de partijen er uit komen.”

Ondanks hun aanvankelijke scepsis toonden vervolgens de meeste andere partijen bereidheid de kwestie in hun fracties opnieuw te bespreken. En daarmee kan het voorstel met een gerede kans van acceptatie binnenkort worden behandeld en afgetikt in de gemeenteraad. Dan kunnen de plannen in 2024 worden geconcretiseerd.

Bron

Nina Markus (22) had net een baan in een hotel, toen corona toesloeg. Ze wilde niet thuiszitten en ging aan de slag bij het familiebedrijf, Slagerij van Meurs in Reeuwijk. Dat beviel zo goed, dat ze is gebleven. Ze is nu bezig met de opleiding Slager van SVO vakopleiding food.

Nina rondde de hotelschool af en was net fulltime aan de slag in haar eerste baan toen corona zich aandiende. De hotels gingen dicht, maar Nina wilde aan het werk. “In de slagerij van mijn ooms was het gigantisch druk en ze konden mijn hulp goed gebruiken”, vertelt ze. “Ik bleek het slagersvak enorm leuk te vinden. Ik ben de vijfde generatie van de familie die in het bedrijf werkt. Mijn opa is dan ook erg trots. Ik besloot niet meer terug te gaan naar de horeca en een slagersopleiding bij SVO te gaan doen. Eerst de mbo 2-opleiding Productiemedewerker slagerij en meteen daarna de mbo 3-opleiding Slager.”

Zelf dieren kiezen

Slagerij van Meurs is een ambachtelijke slagerij, die het slagerswerk van begin tot eind zelf uitvoert. Nina’s ooms kiezen de koeien en lammeren uit bij boeren in de omgeving, ze slachten ze zelf en maken ook alle vleesproducten zelf. “Ik vind het heel gaaf dat we het hele traject in eigen hand houden”, zegt Nina. “Van dier tot het mooie stukje vlees dat bij de klant in de tas komt. Zelf snijd ik regelmatig vleesdelen uit, ik maak zelf worsten en sta veel in de winkel. Door mijn horecaopleiding weet ik hoe ik met klanten om moet gaan en hoe ik hun wensen kan achterhalen.”

Blijven ontwikkelen

Omdat Nina alles wilde leren over vlees, begon ze aan de opleidingen bij SVO. Tijdens haar eerste opleiding leerde ze de basis van het slagersvak. “De opleiding Slager gaat een stap verder”, zegt Nina. “We leren bijvoorbeeld rendementen optimaliseren en medewerkers aansturen. Ook hierna wil ik me blijven ontwikkelen. Ik denk bijvoorbeeld aan een opleiding in de richting van marketing, om te leren hoe we onze slagerij aantrekkelijk neer kunnen blijven zetten. En ik wil ook de mooiste vleesproducten kunnen maken. De komende jaren heb ik nog meer dan genoeg te leren.”

25 april 2023 | REEUWIJK - Het boerenbedrijf van de familie Niesing bestaat dit jaar 75 jaar. En als het aan Tess Niesing ligt, komen er nog veel jaren bij. 5 jaar geleden stapte zij, op 21-jarige leeftijd, als derde generatie aan boord van dit familiebedrijf met een kloppend hart voor runderen en weidevogels.

Het boerenbedrijf van Niesing valt op, en dat is niet alleen omdat Tess de socialmediakanalen van het bedrijf actief bijhoudt. Het is een bewuste keuze om zo zichtbaar te zijn. Tess: “Wij willen graag laten zien hoe wij omgaan met de dieren en de natuur. Wie vragen heeft, is welkom op het erf. Dan vertellen we je over de 30 Wagyurunderen, de 95 melkkoeien, het paardenpension, over de vele weidevogels en het beheer van het land.”

Wat je op het erf niet zult zien, is de berg aan regels waar het huidige boerenbedrijf tegenwoordig aan moet voldoen. Wel zie je de passie voor ondernemen. “Al lang voordat ik in de maatschap met mijn vader stapte, wist ik dat ik het bedrijf wilde voortzetten. Dit is mijn passie. Onlangs zijn ook mijn vriend en mijn moeder toegetreden tot de maatschap. Het bedrijf is nu van ons vieren.”

Tess Niesing bij de wagyurunderen in de stal. Beeld: Elly de Knikker

Koeien en weidevogels

Wat de familie Niesing typeert, is de nuchtere kijk op ondernemen en de vanzelfsprekendheid waarmee dit gepaard gaat met goed natuurbeheer. Tess vertelt dat zij sinds vorig jaar officieel ‘natuurinclusief’ zijn. Het weideland van de familie Niesing is er niet alleen voor de koeien, maar ook voor de weidevogels. “Koeien en weidevogels kunnen niet zonder elkaar. Koeienmest op het land zorgt voor insecten en dat is voedsel voor de kuikens. Zodra ze uit het ei komen, zijn de vogels namelijk volledig op zichzelf aangewezen om voor hun eten te zorgen. De piepjonge vogels maken dankbaar gebruik van de koeienflatsen die in het weiland liggen.”

100 jaar oud grasland

“Onze percelen in Reeuwijk bestaan uit 100 jaar oud grasland. Waar boeren tegenwoordig louter engels raaigras zaaien, bestaat ons gras uit verschillende soorten. Wij zaaien niet telkens opnieuw alles in, zoals sommigen doen. We herstellen alleen de kale plekken.” Die plekken kunnen overigens best fors zijn, vertelt Tess. “Twee jaar terug hebben ganzen in een korte tijd een hoeveelheid gegraasd waar 22 koeien een jaar lang van hadden kunnen eten.” 

Het land wordt bewust in gedeelten gemaaid, zo is er altijd een stuk land waar de vogels zich kunnen voeden. Het in kleine delen maaien is ongebruikelijk in het reguliere boerenbedrijf. “Het vergt een gestructureerde organisatie, en het is duurder, want je moet de loonwerker met zijn machines meerdere keren laten komen. Maar het levert positieve resultaten op voor weidevogels en biodiversiteit. Dit is zoals wij het al jaren doen en ik zou het niet anders willen.” 

Staatsbosbeheer

Door hun bijzondere manier van boeren klopte Staatsbosheer in 2018 aan bij de familie Niesing met de vraag of zij de weilanden in de polder Bloemendaal (tussen Gouda en Waddinxveen) voor hen wilden beheren. Staatsbosbeheer wilde op de 30 ha in die polder een duurzamer beheer toepassen. De familie Niesing heeft toen een beheerplan geschreven, met als doel de ideale omstandigheden te creëren voor de weidevogels. “Het weiden van koeien kon in dit plan natuurlijk niet ontbreken. Zo ontstond het idee om wagyurunderen te gaan houden. Deze zachtaardige dieren kunnen zich onder alle omstandigheden goed redden en passen daardoor goed in het beheerplan.” Dus startte het familiebedrijf als eerste in Zuid-Holland met de wagyu’s. Ze kochten vijf wagyukoeien, waarvan er drie op dat moment drachtig waren. De kudde groeide op natuurlijke wijze uit tot tientallen dieren. 

Perfecte kringloop

Het weiden van wagyurunderen in polder Bloemendaal blijkt een perfecte keuze. Het beheerplan voor deze weilanden schreef de familie Niesing zelf. “Hier kan een perfecte kringloop worden gecreëerd,” legt Tess uit. “Voor het broedseizoen start, wordt een aantal koeien van de stal naar de polder gebracht om alvast te grazen, zodat het wat kaler wordt. De kudde volgt later. Doordat we weinig runderen op een hectare weiden, is het gevaar dat ze de nesten vertrappen niet groot. Als het nodig is, verplaatsen we de runderen naar een ander perceel.” 

Met de inzet van plasdraspompen blijft het plaatselijk waterpeil hoog. Hierdoor kunnen de kuikens makkelijk met hun snavel het voedsel uit de bodem pikken. “Het gras staat inmiddels vol met kruiden; uitermate geschikt voor de bijzondere wagyu’s. We gebruiken geen bestrijdingsmiddelen én we maaien pas als de vogels vliegensvlug zijn, ná 15 juni.”

Ruige mest

Het gras dat van het land komt, wordt gebruikt als voer in de winter. De wagyu’s krijgen het kruidenrijke hooi in de nieuw gebouwde potstal op de Reeuwijkse locatie. De mest die de dieren produceren, wordt vervolgens als ‘ruige mest’ uitgereden op het land in de polder Bloemendaal. Ruige mest is mest vermengd met stro, er zit dus veel organische stof in. Het uitstrooien van deze mest is essentieel voor de kringloop. “De cirkel is rond. De mest zorgt ervoor dat er zoveel insecten zijn en dat de weidevogels kunnen eten. Wij zien een enorme toename van het aantal weidevogels in dit gebied.”

Exclusief vlees

Tess vindt het fijn dat ze van begin tot eind alle touwtjes in handen heeft. Van kalf tot volwassen koe. De wagyurunderen die bestemd zijn voor het vlees, worden 3 tot 3,5 jaar oud bij de familie Niesing. Daarna worden ze bij slager Van Meurs geslacht. De verkoop doet de familie zelf vanuit de winkel op het erf. “Het is exclusief vlees met een intense smaak. Onze klanten zijn mensen die er bewust voor komen. Ze eten liever minder vlees, maar dan wel goed vlees. Ook vinden ze het fijn om te weten dat ze vlees eten van dieren die een mooi leven hebben gehad. En dat hebben ze hier zeker!” 

Bron